Η ψυχαναλυτική οικογενειακή θεραπεία γίνεται για να βοηθήσει την δυσλειτουργία των μελών της όχι μόνο από τις συμπεριφορές και τις αλληλεπιδράσεις τους ως σύνολο, αλλά και από τις ήδη υπάρχουσες ενδοψυχικές συγκρούσεις και ανάγκες που διακατέχουν κάθε άτομο ξεχωριστά.
Η ψυχαναλυτική προσέγγιση μιας οικογένειας γίνεται στην παρούσα συνθήκη της οικογενειακής ζωής αλλά και στη δυναμική των σχέσεων της οικογένειας προέλευσης των γονιών, καθώς επαναλαμβανόμενα μοτίβα του παρελθόντος λαμβάνουν χώρα στο παρόν.
Οι αλληλοεπιδράσεις μεταξύ των μελών, οι δυαδικές ή τριαδικές σχέσεις που αναπτύσσονται (θεωρία των αντικειμενοτρόπων σχέσεων), παίζουν καθοριστικό ρόλο καθώς τα ασυνείδητα πρότυπα συμπεριφοράς που έχουν ήδη δημιουργηθεί στο κάθε μέλος ξεχωριστά κατά το παρελθόν, προβάλλονται στα άλλα μέλη της οικογένειας.
Στόχος της ψυχαναλυτικής οικογενειακής θεραπείας είναι η κατανόηση και συνειδητοποίηση των συνειδητών και ασυνείδητων δυσλειτουργικών συμπεριφορών των μελών, ο εντοπισμός των προβολών μεταξύ τους και προς τον θεραπευτή και η ανακατεύθυνση όλων αυτών μέσα από διορθωτικές βιωματικές εμπειρίες. Η ανάπτυξη υγιών οικογενειακών σχέσεων μέσα σε ένα κλίμα συναισθηματικής σύνδεσης, επικοινωνίας και επίλυσης των δυσκολιών που ανακύπτουν, συμβάλλει και στην αντιμετώπιση προβλημάτων που σχετίζονται με τις διαπροσωπικές σχέσεις και έξω από την οικογένεια.
